اگرچه در این برهه پرداختن به اختلافات تاریخی به صلاح نیست، اما پیرو صحبت‌های شما اگر قرار بر بازخوانی تاریخ و جغرافیا باشد، باید یادآور شویم که ترکیه کنونی از وان گرفته تا ارزروم و از دیاربکر گرفته تا آنکارا، زمانی در بستر تمدن ایرانی جای داشتند و سربازان ایران‌زمین در نبردهایی همچون گرانیکوس و دارا در برابر یونان و روم از آناتولی که بخشی از خاک ایران‌زمین بود، دفاع کردند. شاعران پارسی‌گوی همچون نظامی گنجوی در جمهوری آذربایجان کنونی، عبدالرحمن جامی در افغانستان کنونی، امیر خسرو دهلوی در هند کنونی و مولوی زاده بلخ در افغانستان امروزی و مدفون در قونیه ترکیه امروزی، گواهی بر این ادعاست که جغرافیای معنوی ایران‌زمین از شرق تا غرب گسترده است.

به گزارش خبرنگار کف دانشگاه، انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه یزد، نامه‌ای را خطاب به رئیس جمهور پیرو ملاک‌های انتخاب وزیر اقتصاد آینده، منتشر کرده‌ است. متن نامه به شرح زیر است: بسم الله الرحمن الرحیم جناب آقای دکتر پزشکیان رئیس جمهور محترم با عرض سلام و تحیات. انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه یزد، با عنایت به […]

در دنیای امروز، دانشگاه‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان موتور محرک اقتصادهای پیشرفته محسوب می‌شوند. در کشورهایی مانند آمریکا، آلمان و چین، بیش از ۷۰ درصد از رشد اقتصادی ناشی از نوآوری‌های فناورانه و اقتصاد دانش‌بنیان است. بر اساس گزارش‌های بین‌المللی، بیش از ۴۰ درصد اشتغال در کشورهای توسعه‌یافته در بخش‌های مرتبط با فناوری‌های پیشرفته و نوآوری ایجاد شده است. در ایران نیز در سال‌های اخیر، رشد شرکت‌های دانش‌بنیان شتاب گرفته است اما کافی نیست! بر اساس آمارهای معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، تا سال ۱۴۰۳ بیش از ۹ هزار شرکت دانش‌بنیان و خلاق در کشور فعالیت می‌کنند که سهمی قابل‌توجه در تولید ملی دارند. در سال ۱۴۰۲، صادرات محصولات دانش‌بنیان به بیش از ۱.۵ میلیارد دلار رسید که نشان‌دهنده نقش فزاینده این بخش در اقتصاد ایران است. مجلس و دولت باید شاه کلید تولید کوچک مقیاس و فناوری پایه را در دانشگاه جست و جو و حمایت کنند...

نگاهی به وضعیت موجود نشان می‌دهد که بخشی از موانع اقتصادی، به دلیل عدم تأمین امنیت سرمایه‌گذاری و طولانی بودن فرآیندهای اداری شکل گرفته است. رهبر انقلاب از این موضوع با عنوان یکی از ضروری‌ترین نیازهای پیشرفت یاد کردند؛ اما در عمل، سنگ‌اندازی‌های اداری و معضلات مقرراتی، همچنان مانع از هدایت صحیح منابع مالی به سمت تولید و صنایع مولد می‌شود. مسئولان دولتی که طبق توصیه‌های رهبری وظیفه دارند مسیر سرمایه‌گذاری را هموار کنند، گاه با مقررات پیچیده و سیاست‌گذاری‌های ناهمگون، فضای اقتصادی را ناامن جلوه می‌دهند و چشم‌انداز سرمایه‌گذاران را مبهم می‌سازند. این ناهماهنگی، در حالی ادامه دارد که مردم به‌رغم مشکلات اقتصادی، در رویدادهای مهم اجتماعی سال گذشته حضوری پررنگ داشتند و نشان دادند که در صورت وجود مدیریت قوی و اعتمادسازی، حاضرند در مسیر پیشرفت کشور گام‌های مؤثری بردارند. با این حال، سرمایه‌گذاری تولیدی به‌عنوان موتور محرکه اصلی اقتصاد، هنوز در حاشیه قرار دارد و با وجود بارها تکرار تأکید رهبری، دولت‌ها نتوانسته‌اند برنامه‌ای روشن و ضابطه‌مند برای جذب و حفظ سرمایه تنظیم کنند.

رهبر انقلاب صریحاً اشاره کردند که روند "بازگشت به دانشگاه" به‌عنوان یک راهبرد جدی، هنوز آن‌گونه که باید، محقق نشده است. این سخن یک هشدار است. دانشگاه، مرکز تولید فکر و موتور پیشران تحولات اجتماعی است؛ اما آیا در یک سال اخیر، جنبش دانشجویی توانسته این نقش را ایفا کند؟ چرا مسیر مدیریت این نبرد تمدنی کند پیش می‌رود؟ پاسخ این پرسش‌ها، مستقیماً به نحوه مواجهه ما با مسئله نفوذ و شیوه گفتمان‌سازی در دانشگاه برمی‌گردد.

علویان سوریه، به خاطر اعتقادات مذهبی و یا حمایت برخی از آنان از دولت سابق، هدف حملات بی‌رحمانه گروه‌های تندرو قرار گرفته‌اند. کشتار زنان، مردان و کودکان علوی در سکوت رسانه ها و بی تفاوتی جامعه جهانی ادامه دارد. نیروهای افراطی، نام دین را به دست گرفته و چهره‌ای خشن و وحشیانه از اسلام را به نمایش می‌گذارند. بخشی از این وحوش سوری هستند، بخشی دیگر ملیتی همچون تاجیک،چچن و ... دارند.نقش دولت‌های خارجی، به‌ویژه ترکیه، در این بحران قابل انکار نیست. با ادعای حمایت از مسلمانان، این کشور به گسترش درگیری‌های فرقه‌ای دامن زده و به نیروهای افراطی اجازه داده تا بدون مانع در سوریه فعالیت کنند. آنچه امروز در سوریه می‌بینیم، نتیجه نفاق و بازی‌های سیاسی است که زندگی‌های بی‌گناه را به خطر انداخته است و مطمئناً ترکیه به زودی تقاص شکستن این وحدت اسلامی علیه رژیم صهیونیستی را پس خواهد داد. با این حال، در دل این تاریکی، جرقه‌ای از امید دیده می‌شود: مقاومت. مقاومت هنوز در سوریه به شکلی قاطع و سازمان‌یافته شکل نگرفته، اما تجربه نشان داده که مقاومت تنها راه است.

آیا از وضعیت اسفناک برخی پژوهشکده‌های اقماری دانشگاه‌ها آگاهید؟ نهادهایی که به جای تولید علم و ثروت، تنها به بلعیدن بودجه‌های کلان مشغولند. در حالی که دانشجویان این مرز و بوم، برای تأمین ابتدایی‌ترین نیازهای خود با مشکلات عدیده دست و پنجه نرم می‌کنند، چگونه می‌توان توجیه کرد که مبالغ هنگفت صرف نهادهایی شود که خروجی‌شان، جز آمار و ارقام بی‌خاصیت، چیز دیگری نیست؟ یا حتی بعضا در پاره ای از پژوهشکده ها، که عده ایشان کم نمی باشد، بالغ بر پنج سال است که هیچ فعالیت صنعتی و فناورانه ای که حائز اهمیت تلقی گردد رخ نمی دهد؟ ما از شما، به عنوان متولی اصلی نظام آموزش عالی کشور، قاطعانه می‌خواهیم که دستور تعطیلی فوری این مراکز بی‌خاصیت را صادر کرده و بودجه‌های آزاد شده را، صرف بهبود معیشت دانشجویان و ارتقای سطح کیفی آموزش نمایید. البته شایان ذکر است که پژوهشکده های فعالی نیز وجود دارند که برونداد مطلوبی را در راستای پیشرفت کشور در سالیان اخیر به ارمغان آورده اند؛ فلذا ایجاب می کند تا مکانیسمی جهت ارزیابی عملکرد و تمایز بخشی میان پژوهشکده های فعال و پژوهشکده های منفعل طرح ریزی و اعمال گردد.

بعد از روی‌کار آمدن آقای دهقان؛ به‌مرور انسان‌های مسئله‌دار به مدیریت بخش‌های گوناگون بنیاد درآمده بودند. ایشان در ابتدای امر با این شرایط سخت اقتصادی، سقف حقوق مدیران بنیاد را به‌بالای صد میلیون منتقل کردند درحالی‌که برای کارگران هیچ افزایشی در کار نبود. این شیوه مدیریتی در بعضی شرکت‌های زیرمجموعه، زیان منفی به ارمغان داشت که عملا هیچ توجیه اقتصادی ندارد. در یک فقره از این شرکت‌ها، مجموعه هتل‌های پارسیان به‌همراه تعدادی دیگر از هتل‌ های‌بنیاد، که به‌دلیل ذات خدماتی‌شان انتظار می‌رود کاملا سود‌آور باشند. به‌بهانه زیا‌ن‌دهی به برادر آقای جهانگیری معاون اول (سابقه اخلال در نظام ارزی) با قیمتی حدود یک‌دهم قیمت واقعی خصوصی‌سازی می‌شدند. اینجا نقطه‌ای بود که انجمن اسلامی امیرکبیر از حرکت کلی بنیاد احساس خطر کرد...

این روزها حواشی جلسات دفاع جای تامل دارد. هزینه‌های هنگفت برای پذیرایی استادان و زمانی که صرف این امر می‌شود غیرقابل قبول است و حقیقتا نشانه تجمل‌گرایی است. چه بسا دستی هم در گسترش بی‌عدالتی در این حیطه داشته باشد. این حواشی عرصه را برای دانشجویانی که شرایط مالی مناسبی ندارند و یا کسانی که به حق این کار را لازم نمی‌بینند تنگ می‌کند. بحمدلله در راستای این حواشی، تصمیمات موثر و قابل توجهی در دانشگاه تهران و دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی اتخاذ شده‌ است که قابل تقدیر است.

شما سیاسات را در همین اتفاقات اخیر ببینید. ترامپ می‌خواهد با دست بالا با ما مواجه شود؛ نامه می‌زند، نرسیده چند شخص و نهاد ما را تحریم می‌کند. ما در برجام دقیقاً به همه تعهدات درج شده عمل کردیم، آن‌ها نه تنها تحریم‌ها را برنداشتند، بلکه چند برابرشان کردند. پس چنین معاهداتی فقط یک بازی ساختگی است که از طریق رسانه‌های داخلی و خارجی به طریق دیگری به ملت ما القا می‌شوند، برخی هم اهرم داخلی دشمن هستند که تفکرات آن‌ها را به مردم ما تحمیل می‌کنند.

با پذیرش این دو کنوانسیون و سایر شروط fatf، ایران تعریف fatf از گروه‌های تروریستی را نیز به تبع آن خواهد پذیرفت، به این معنا که از نظر جمهوری اسلامی گروه‌هایی، چون حماس، حزب‌الله، انصارالله، حشدالشعبی و حتی نیروی قدس سپاه گروه‌های تروریستی قلمداد خواهند شد. نتیجه این امر قطع ارتباط ما با محور مقاومت، بلوکه کردن اموال متعلق به سپاه قدس و پیگیری قضائی افرادی است طبق این کنوانسیون تروریست قلمداد می‌شوند.

جنبش دانشجویی در ایران همواره در مرکز تحولات فکری و سیاسی قرار داشته است. رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیر با دانشجویان، با اشاره به رشد سطح تحلیل و تفکر دانشجویان، این قشر را به عنوان «امید اصلی کشور» و محور پیشرفت معرفی کردند. ایشان با تأکید بر هویت مستقل دانشجویی و لزوم پرهیز از خودباختگی در برابر تمدن غرب، بر مسئولیت خطیر تشکل‌های دانشجویی در تبیین مسائل واقعی دانشگاه و کشور و تولید محتوای فکری اصیل پای فشردند. اما پرسش اساسی این است: آیا جنبش دانشجویی امروز، با وجود چالش‌های پیش رو، توانسته به این نقش بی‌بدیل خود به عنوان «میدان‌دار تحول» عمل کند، یا در دام انفعال و تکرار گفتمان‌های کلی سیاسی گرفتار شده است؟