تربیت نیروهای حد واسط دندانپزشکی، عقب‌گرد از عدالت درمانی است
به گزارش خبرنگار کف دانشگاه، انجمن‌اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر یادداشتی را پیرامون مذاکره ایران و آمریکا، منتشر کرده است. متن یادداشت به شرح زیر است:
چند وقتی است که در شرایطی حساس و پیچیده، دولت آقای پزشکیان به رغم میل باطنی مقام معظم رهبری، دست به عصای مذاکرات هسته‌ای زده است. مذاکراتی که آن را برخلاف ایده ایدوئولوژیک جمهوری اسلامی می‌دانیم و پیامدی جز معطل کردن مردم باتوجه به تجربه مذاکرات با دشمن آمریکایی نخواهد داشت. اما باتوجه به وقوع مذاکرات، حتما لازم است بر خطوط قرمز و هشدارهای به تیم مذاکره‌کننده تاکید کنیم. در حقیقت، مذاکرات هسته‌ای نه تنها یک موضوع فنی و سیاسی، بلکه به یک مسئله اجتماعی و اقتصادی تبدیل شده است. بسیاری از مردم نگران آینده کشور و تأثیر این مذاکرات بر زندگی روزمره خود هستند. بنابراین، این مذاکرات باید با دقت و هوشمندی بیشتری مدیریت شوند تا امیدواری‌های کاذب ایجاد نشود و از طرف دیگر، انتظارات واقعی مردم برآورده گردد. دولتمردان باید به یاد داشته باشند که تجربه مذاکرات در دهه ۹۰، که زمان زیادی از آن نمی‌گذرد، درس‌های بزرگی به همراه دارد. در آن زمان، کشور با وعده‌های توخالی و عدم پایبندی طرف‌های مقابل مواجه شد و پیامدهای ناگواری برای اقتصاد و معیشت مردم داشت.
در حال حاضر، برخی افراد به‌طور آشکار می‌خواهند معیشت مردم را به مذاکره ارتباط دهند، اشتباهی که کشور را برای مدت طولانی منفعل می‌کند و موجب کاهش اعتماد عمومی به نظام می‌گردد. این رویکرد نه تنها می‌تواند به تضعیف موقعیت کشور در عرصه بین‌المللی منجر شود. از این روی، توصیه‌هایی به مذاکره‌کنندگان داریم تا مسیر مذاکرات ، مجدداً اشتباهی را تکرار نکنند.
مذاکرات در سایه‌ی عدم اعتماد
مذاکرات هسته‌ای فعلی به‌صورت غیرمستقیم انجام می‌شود که این موضوع خود نشان‌دهنده عدم اعتماد به طرف مقابل است. تاریخ مذاکرات هسته‌ای ایران با کشورهای غربی، به ویژه آمریکا، پر از فراز و نشیب‌ها و عدم پایبندی به توافقات است. این عدم اعتماد باید به‌عنوان یک واقعیت در نظر گرفته شود و در روند مذاکرات، به‌ویژه در تعیین مواضع و استراتژی‌ها، لحاظ گردد. در این شرایط، ضروری است که ایران از موضع قدرت و اقتدار وارد مذاکرات شود و به هیچ وجه اجازه ندهد که سرنوشت کشور به نتایج این مذاکرات وابسته شود.
اعتمادسازی و زمان‌بر بودن آن
اعتمادسازی یک فرایند زمان‌بر و دشوار است که نیازمند اقدامات ملموس و پایدار از سوی طرف مقابل است. در گذشته، ایران بارها شاهد وعده‌های توخالی و نقض توافقات از سوی طرف‌های غربی بوده است. بنابراین، در این شرایط باید با دقت و هوشمندی عمل کرد و از هر گونه اعطای امتیاز بدون تضمین‌های لازم خودداری کرد. این رویکرد می‌تواند به تقویت موقعیت ایران در مذاکرات کمک کند و از تکرار اشتباهات گذشته جلوگیری نماید.
محوریت مردم در تصمیم‌گیری‌ها
در هر تصمیم‌گیری کلان، باید مردم در کانون توجه قرار گیرند. همانطور که در آیه ۶۲ سوره انفال آمده است: “وَإِنْ یُرِیدُوا أَنْ یَخْدَعُوکَ فَإِنَّ حَسْبَکَ اللَّهُ ۚ هُوَ الَّذِی أَیَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِینَ”؛ یعنی اگر بخواهند [در زمینه صلح و آشتی] تو را بفریبند، یقیناً خدا تو را بس است؛ اوست کسی که تو را با یاری خود و به وسیله مؤمنان نیرومند ساخت. این آیه بر اهمیت همبستگی و حمایت مردم تأکید دارد. دولت باید به نظرات و خواسته‌های مردم توجه کند و در تصمیمات خود آن‌ها را مدنظر قرار دهد. همچنین، اطلاع‌رسانی شفاف و صادقانه به مردم درباره وضعیت مذاکرات و چالش‌ها می‌تواند به تقویت اعتماد عمومی کمک کند. در بازی رسانه‌ها نباید زمین را به دشمن واگذار کرد؛ چراکه این امر می‌تواند موجب سوءاستفاده‌های بیشتری از سوی طرف مقابل شود.
هوشیاری و زیرکی مذاکره‌کنندگان
هوشیاری و زیرکی مذاکره‌کنندگان در روند مذاکرات هسته‌ای بسیار حیاتی است. همانطور که در نامه ۵۳ نهج البلاغه آمده، مؤمنان باید هوشیار باشند؛ این نکته نشان‌دهنده ضرورت آمادگی و دقت در روند مذاکرات است. مذاکره‌کنندگان باید از هرگونه فریب‌کاری یا ترفندهای طرف مقابل آگاه باشند و به‌طور مداوم بر روی اهداف خود تمرکز کنند. مقام معظم رهبری در بیانی از امیرالمؤمنین می‌فرمایند: “وَاللهِ لا اَکونُ کَاضَّبُعِ تَنامُ عَلی طولِ اللَدم”؛ خلاصه‌ی معنایش این است که من آدمی نیستم که با لالایی دشمن خوابم ببرد.
راستی‌آزمایی آمریکا
مذاکرات کنونی را می‌توان به عنوان یک راستی‌آزمایی برای آمریکا تلقی کرد. آیا این کشور واقعاً به دنبال صلح است یا جنگ؟ این سوال اساسی باید محور تفکر مذاکره‌کنندگان باشد. آن‌ها باید با دقت رفتارهای آمریکا را زیر نظر داشته باشند و متوجه شوند که آیا آمریکا واقعاً به دنبال دستیابی به توافقی پایدار است یا خیر. این موضوع می‌تواند به اتخاذ تصمیمات صحیح‌تر کمک کند؛ زیرا اگر قرار باشد مجدداً توافقی سست و جاهلانه مانند برجام امضا شود، مذاکرات بیهوده خواهد بود.
دیدگاهتان را بنویسید