تربیت نیروهای حد واسط دندانپزشکی، عقب‌گرد از عدالت درمانی است
به گزارش خبرنگار کف دانشگاه، فاطمه سلیمانی مجد، معاونت سیاست‌‌ورزی بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان حضرت خدیجه کبری دزفول یادداشتی را درباره موضوع پالرمو و سی‌اف‌تی منتشر کرده است. متن یادداشت به شرح زیر است:
چندی است که بار دیگر، زمزمه‌های برجام و مذاکره با غرب، همراه با نامی آشنا، یعنی FATF، به گوش می‌رسد. این در حالی است که تجربه تلخ سال‌های گذشته و دستاوردهای اندک آن، هنوز در حافظه جمعی ما باقی است. اکنون، شاید به منظور حساسیت‌زدایی، دو کنوانسیون پالرمو و CFT را از FATF جدا کرده. و سعی در القای این نکته دارند که پرونده این دو، با FATF متفاوت است. اما آیا واقعاً چنین است؟
واقعیت آن است که CFT، پذیرش پالرمو و FATF، سه ضلع یک مثلث‌اند. مثلثی که هدف غایی آن، تحمیل خواسته‌های غرب بر نظام مالی و اقتصادی کشور است. شاید عده‌ای ادعا کنند که FATF با برجام و مذاکره متفاوت است، اما در عمل، FATF پیش‌شرطی برای تعاملات بین‌المللی محسوب می‌شود. با توجه به اینکه سیاست‌های کلی نظام، بر اساس قانون اساسی، بر عهده رهبر معظم انقلاب است و ایشان صراحتاً مذاکره با ایالات متحده را رد کرده‌اند، پذیرش هرگونه پیش‌شرطی که به این مذاکرات منتهی شود، نیز منتفی است.
پذیرش پالرمو و CFT، یعنی زمینه اجرای کامل FATF!*
باید توجه داشت که با پذیرش کنوانسیون‌های پالرمو و CFT، در واقع برنامه FATF به طور کامل اجرا خواهد شد، حتی اگر نامی از آن به میان نیاید. سوال اینجاست که مگر کنوانسیون‌های پالرمو و CFT چه چیزی را از ما می‌خواهند که مغایر با سیاست‌های کلی و منافع ملی ماست؟
کنوانسیون CFT با هدف مبارزه با تامین مالی تروریسم و کنوانسیون پالرمو با هدف ظاهری مبارزه با فساد مالی و پولشویی ایجاد شده‌اند. اما تعاریفی که آنها از تروریسم و اهدافی که از مبارزه ظاهری با فساد مالی و پولشویی دارند، با اصول و ارزش‌های ما در تضاد است.
تا زمانی که جمهوری اسلامی ایران به دو کنوانسیون CFT و پالرمو نپیوندد، هیچ الزام حقوقی برای اجرای استانداردهای FATF ندارد.
اجرای استانداردهای FATF به‌ویژه الحاق به دو کنوانسیون مذکور به‌عنوان زیرساخت حقوقی توصیه‌های FATF در سیاست فشار حداکثری آمریکا علیه ایران ایفا خواهد کرد.
رهبر معظم انقلاب همواره بر لزوم قانون‌گذاری داخلی تاکید داشته‌اند. قانون مبارزه با تروریسم مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۹۴ ممکن است دارای نواقصی باشد، اما می‌توان با ارائه طرح یا لایحه‌ای به مجلس، این نواقص را برطرف کرد. نیازی به پذیرش کنوانسیون‌های غربی مورد تایید آمریکا و سایر دشمنان ملت ایران نیست. با قانون‌گذاری داخلی، اختیار بررسی، تکمیل و اجرای آن در دست ملت ایران قرار خواهد داشت.
پیوستن به کنوانسیون پالرمو، با هدف ظاهری مبارزه با فساد مالی و پولشویی، دسترسی کشورهای متخاصم را به اطلاعات مربوط به ساختار انتقال ارزی و تراکنش‌های مالی داخلی کشور فراهم می‌کند. این امر می‌تواند منجر به شناسایی و حذف شبکه‌های دور زدن تحریم‌ها و در نتیجه، ایجاد بحران در حوزه‌های حیاتی مانند تامین کالاهای اساسی و دارو شود.
تجربه FATF، گواهی بر بی‌اعتمادی!*
در مذاکراتی که پیش از این صورت گرفت، ایران از ۴۱ بند «برنامه اقدام» ۳۹ بند را اجرا کرد، اما FATF، آن ۲۴ اقدام از ۳۹ بند اجرایی‌شده را هنوز تایید نکرده و تنها ۱۵ بند آن را تایید کرده است. در این شرایط، اصرار بر CFT و پالرمو چه معنایی دارد؟ آیا این تجربه، گواهی بر بی‌اعتمادی به وعده‌های غرب نیست؟
*هشیاری و مقاومت*
رهبر معظم انقلاب در دیدار با بسیجیان در آذر ماه ۱۴۰۱ فرمودند: “… مذاکره‌ی با آمریکا مشکلی را حل نمی‌کند. اگر حاضرید باج بدهید، نه یک بار، نه دو بار، پشت سر هم، در همه‌ی مسائل اساسی، و از همه‌ی خطوط قرمزتان عبور کنید، بله، آن وقت آمریکا با شما دیگر کاری ندارد…”
با توجه به این بیانات و تجربیات گذشته، لازم است با هشیاری و مقاومت، در برابر هرگونه تلاش برای تحمیل خواسته‌های نامشروع غرب ایستادگی کنیم و با تکیه بر توانمندی‌های داخلی، مسیر پیشرفت و توسعه را طی نماییم.
دیدگاهتان را بنویسید