تربیت نیروهای حد واسط دندانپزشکی، عقب‌گرد از عدالت درمانی است
به گزارش خبرنگار کف دانشگاه، انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه علامه طباطبائی، با میثم ظهوریان، نماینده مجلس شورای اسلامی، پیرامون چالش‌های پیوستن به FATF گفتگویی داشتند.
انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه علامه طباطبایی در گفتگویی با میثم ظهوریان، نماینده مجلس شورای اسلامی، به تشریح دغدغه‌ها و نگرانی‌های مربوط به پیوستن ایران به FATF پرداخت که به شرح زیر است؛
میثم ظهوریان در خصوص بندهای ۳۰ و ۳۱ FATF اظهار داشت:
یک بخش مهم از اقدامات FATF مرتبط با تبادل داده‌ها است. به‌طور مشخص، در بندهای ۳۰ و ۳۱ برنامه اقدام FATF، درباره تنظیم و ارائه اطلاعات به کشورهای دیگر صحبت شده است. در شرایط تحریم که عمده‌ی تجارت ما از طریق مسیرهای غیررسمی انجام می‌شود، این موضوع می‌تواند کشور را با چالش‌هایی مواجه کند و مسیر تجارت خارجی ما را به‌طور رسمی مسدود نماید.
ظهوریان در خصوص بندهای ۳۰ و ۳۱ FATF اظهار داشت: یک بخش مهم از اقدامات FATF مرتبط با تبادل داده‌ها است. به‌طور مشخص، در بندهای ۳۰ و ۳۱ برنامه اقدام FATF، درباره تنظیم و ارائه اطلاعات به کشورهای دیگر صحبت شده است. در شرایط تحریم که عمده‌ی تجارت ما از طریق مسیرهای غیررسمی انجام می‌شود، این موضوع می‌تواند کشور را با چالش‌هایی مواجه کند و مسیر تجارت خارجی ما را به‌طور رسمی مسدود نماید.
وی در خصوص اصلاح تعاریف تروریسم توسط ملت ما افزود:
نکته دیگر در مورد تعریف تروریسم است. یکی از الزامات FATF در بند اقدامات، اصلاح تعاریف تروریسم توسط ماست. زیرا ما برای برخی از موضوعات، نظیر وضعیت غزه، استثنائاتی قائل هستیم. ما مبارزه با اشغالگری، استعمار و نژادپرستی را از مصادیق تروریسم نمی‌دانیم، درحالی که از ما خواسته شده است تا این تعاریف را کنار بگذاریم، حال آنکه که این امر از نظر اعتقادی برای ما امکان‌پذیر نیست.
وی در پایان با بیان اینکه با پیوستن بهFATF هیچ تضمینی برای خروج ایران از لیست سیاه نیست ادامه داد:
به‌طور کلی، مهم‌ترین نکته این است که حتی اگر برنامه اقدام را تعریف کنیم، مسیری که در این برنامه تعریف شده است، هیچ تضمینی برای خروج ایران از لیست سیاه FATF یا ایجاد تغییرات مثبت برای کشورمان ارائه نمی‌دهد. در نهایت، آنچه مطرح شد نشان می‌دهد که هنوز در مورد گام بعدی تصمیم‌گیری نشده و حتی مسیری در انتها تعریف نگردیده است. هیچ تضمینی و حتی قول شفاهی در این زمینه وجود ندارد. بار حقوقی که این دو کنوانسیون برای ما به همراه دارند، ریسک‌ها و مخاطراتی را بر دوش ما می‌گذارد بدون اینکه چشم‌اندازی روشن برای حل مسائل‌مان وجود داشته باشد؛ بنابراین، پذیرش این دو کنوانسیون چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.
دیدگاهتان را بنویسید