تبریز و هویت معنوی ایران‌زمین
به گزارش خبرنگار کف دانشگاه، افزایش مطالبات کارگران برای بهبود حقوق و دستمزد در ماه‌های اخیر بحث‌های زیادی را برانگیخته است. بسیاری از کارگران در انتظار تصمیم‌گیری‌های جدید برای بهبود شرایط معیشتی خود هستند. جلسات شورای عالی کار نیز برای تعیین حداقل دستمزد کارگران درحال برگزاری است.
در همین راستا با علیرضا میرغفاری، فعال کارگری و دبیر انجمن صنفی کارگران صنعت گاز، گفت‌وگویی ترتیب دادیم تا از دیدگاه‌های او درباره وضعیت معیشتی کارگران، مطالباتشان و نقش دانشجویان در پیش‌برد مطالبات کارگری، مطلع شویم.
– موضوع حداقل دستمزد کارگران چگونه تبدیل به یک مطالبه منسجم شد؟
در خصوص سوال اول که مطرح کردید که موضوع حداقل دستمزد کارگران چگونه تبدیل به یک مطالبه منسجم شده، باید عنوان کرد که هنوز منسجم نشده؛ دامنه شمولیت موضوع مزد که یک بحث کلان و ملی می‌باشد خیلی زیاد است و تقریباً ۴۰ الی ۴۵ میلیون نفر از جمعیت کشور را به صورت مستقیم تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. ولی قطعاً می‌توان به این نکته اشاره کرد که مبحث مزد دچار یک تغییراتی شده و آرام آرام به یک دغدغه اصلی تبدیل می‌شود و موضوعات حاشیه‌ای را کنار می‌زند و موضوع مزد که مستقیم با نظام خانواده معیشت و کرامت انسان‌ها در ارتباط است را تبدیل به یک مطالبه غالب می‌کند.
یکی از عوامل مهم، موضوع تشکلیابی است که مخصوصاً در وقع نهادن به سطوح پیگیری مطالبات کارگری و نظام مسائل کارگری است. که در سه سطح باید هر کارگر و هر کنشگر اجتماعی به آن بپردازد. یک ؛ سطح محلی کارگاهی و منطقه‌ای هست. شما نگاه میکنید کارگر پارس جنوبی مثلاً در بحث مطالبات درون کارگاه‌شان پای کارند، فعالند و مدام دارند اعتراضات خودشان را در چهارچوب مشخصی نشان می‌دهند و بعد پیرو اهمیت موضوعات و نظام مسائل کارگری مثل امنیت شغلی، مزد و معیشت یا تشکلیابی، دوباره کنش همان کارگر پارس جنوبی را می‌بینید.
کارگران پارس جنوبی آمدند پای کار یک موضوع کلان و ملی که دقیقاً به صورت مستقیم با منافع خودشان گره خورده، که این موضوع به کار ضریب می‌دهد و الگوسازی می‌کند. حال اگر بشود تعمیم داد به کارگاه‌های دیگر در جاهای مختلف، قطعاً تاثیرات خاص خودش را هم دارد و آن‌وقت کم کم می‌توانیم بگوییم که موضوع مزد یک موضوع کلان و ملی است و همزمان دغدغه اول افکار عمومی هم شده.
– همراهی جریان دانشجویی با این مطالبه را چگونه ارزیابی میکنید و اهمیت وجود و همراهی جریان دانشجویی در چنین مطالباتی چیست؟
در ارتباط با همراهی جریان دانشجویی با این مطالبه، یک نقطه قوت داریم که وجودِ تشکلات دانشجویان است. همانطور که به این نکته اشاره کردم که در پارس جنوبی کار خاصیت تشکلیابی دارد و موضوع مزد را در سطح کلان پیگیری می‌کنند، تشکل‌های دانشجویی هم چون متشکل هستند و خاصه یک انسجام و قوامی دارند در دسته بندی کردن مطالب، اولویت‌ها و اهم و مهم کردن موضوعات حضور آن‌ها خیلی مفید است. با وجود اینکه تشکل دانشجویی پای کار است و واقعاً جای تقدیر و تشکر دارد ولیکن بدنه دانشجویی همراه با این موضوع نشده، یعنی باید این فرصت و فضا ساخته بشود که دانشجویانی که در آینده نزدیک وارد بازار کار می‌شوند و به گونه‌ای ۹۵ درصد و بعضاً بیشترش کارگر محسوب خواهند شد یا اینکه در حال حاضر کارگر زاده هستند این دغدغه را پیگیری کنند.
این نقد به ساختار تشکل دانشجویی وارد است؛ با وجود اینکه شما خودتان یا کارگرزاده‌اید یا در آینده کارگر می‌شوید مسئله کارگری را به بدنه دانشجویی انتقال داده نداده‌اید، ولیکن حضور خود تشکل‌ها خیلی خوب بوده است و تشکل‌ها واقعاً پای کار بودند.
حداقل در چند سالی که من در این فضا مطالبه‌گری کردم، حضورشان را به وضوح دیدم. علی الخصوص جنبش عدالت‌خواه دانشجویی و بسیج دانشجویی در قالب دال ۸ و مخصوصاً بسیج امیرکبیر و تهران فعال‌ترین‌ها بودند، امیدوارم که این فضا و ضعفی که خدمت شما گفتم با یک رویکرد وسیع‌تری انشالله پیگیری شود.
نکته دیگری هم که در مورد همراهی تشکلات دانشجویی می‌توان به آن پرداخت این است که اساساً تشکل دانشجویی در جاهایی زبان کارگر می‌شود و مطالبه کارگر را در یک قالبی مطرح می‌کند که مشروعیت هم پیدا می‌کند؛ یعنی از یک سری گزندها و آسیب‌ها و انحرافاتی که در فضای کارگری ممکن است به وجود بیاید پیشگیری هایی انجام می‌دهد که این هم خیلی مهم است و باید جزو نقاط قوت دیده شود.
– جریان کارگری برای سال جاری پویش و مطالبه‌ای در راستای حداقل دستمزد در نظر دارد؟ وضعیت تعیین حداقل دستمزد برای سال پیش رو را چگونه پیش‌بینی میکنید.
همانطور که پارسال یک پویشی راه اندازی کردیم که بتوانیم به مطالبات ضریب بدهیم و یک بدنه اجتماعی بسازیم که به عنوان یک دغدغه جدی دیده بشود، امسال هم یک پویش داریم که پویش مقاومت علیه سرکوب مزدی هست که راه‌های حمایت از آن هم امضای کارزار افزایش ۷۰ درصدی مزد است و گرفتن فیلم و عکس و قدم‌های بعدی احتمالاً پخش تراکت باشد. اگر کارهای دیگری از دستمان بر بیاید و بتوانیم انجام می‌دهیم که به این مسئله یک دامنه شمولیت بیشتری بدهیم و موضوع مزد که یک موضوع واقعاً کلان و مهم است و ابعاد مختلفی هم دارد حالا چه از منظر فرهنگی چه از منظر اقتصادی چه اجتماعی بتوانیم به عنوان یک مطالبه اصلی و دغدغه بیانش کنیم که انشالله به عنوان یک عامل افزایش قدرت چانه زنی به آن نگاه داشته باشیم که بتوانیم مطالبات خود را وصول بکنیم.
– در مورد وضعیت فعلی تعیین دستمزد برای سال آینده وضعیت رو چطور ارزیابی میکنید؟
با توجه به فضایی که پارسال ساخته شد و متعاقب آن برهه انتخابات ریاست جمهوری که در آن مباحث کارگری خیلی خوب ضریب گرفت، می‌توانم بگویم که تقریباً الان دغدغه‌ای بر سر افزایش دستمزد برابر با تورم نداریم. اما می‌توان یک سری پیش‌بینی‌های واقع گرایانه‌ای برای سال آینده انجام داد. اول اینکه افزایش دستمزد برابر با تورم، عقب افتادگی تاریخی از سبد معیشت و نیازهای اولیه زندگی را جبران نمی‌کند. ما برای اینکه بتوانیم این قدرت خرید را بازآفرینی بکنیم و برای آینده امید داشته باشیم، باید امسال افزایش دستمزد چشمگیری بیش از تورم داشته باشیم. مقصودم این است که سابقه همچین افزایشی را نداریم، ولی باید به آن سمت حرکت کنیم. ما هم در همین راستا کارزار افزایش ۷۰ درصدی مزد را بالا آورده و در حال پیگیری آن هستیم.
دیدگاهتان را بنویسید